بی نام

از رنج های رفتن از مرز کبود 
با نسترن های بی گلدان
قصه ها فاصله ست 
فرسخ ها درد 
امتداد دارد 
و رد خون روی جاده ها
با هیچ بارانی شسته نمی شود 
ساعت ها فریاد می زنند 
که فردایی نیست
تا نفس بکشند 
نوزادان یک در میان 
در انبوه لاله های لگد مال شده 
زندگی جاری بود هنوز
در یکه تازی های درد 
خورشید از طلوع خجالت می کشید
اما هنوز روز بود 
هنوز مرگ وجود داشت 
تا رهایی از دردهای باد کرده
تا رهایی از زخم های چرکین
امید ناامیدانه کور سو می زد
و کودکی به مرگ خیره شده بود 
در تقویم خط خورده ی پدربزرگ
.
#کوروش_فلاح_نژاد  پاییز ۲۰۱۹

از رنج های رفتن از مرز کبود 

با نسترن های بی گلدان

قصه ها فاصله ست 

فرسخ ها درد