پدرم

پدرم

پدرم  تا به کجا  از تو  نباشد  خبری
چه کنم گر نکنم در ره تو سینه دری

چهره‎ام زرد و پریشان شد و خشکید دلم
بعد آن  روز که  رفتی ز سرای   پدری

همچو من خسته شده کهنه سرای پدری
گشته ماتمکده و  نیست  ز شادی اثری

در هوای تو چنان سوخته این سینه‎ی من
که به افلاک رود ناله‎ام از خون جگری

بعد ازاین با غم عشق توشوم هم صحبت
من و  تنهایی و   پاییز و غم   بی‎ثمری

همه  جا بانگ  غم و ماتم و اندوه  به  گوش
می‎رسد ناله به عرش و فلک از چشم تری

اشک من جمع شده گوشه‎ی  چشمم به خفا
سایه‎ای مانده خیالم که شده اشک تری

دل باقر همه شب پر شرر و سوز و گداز
بغض   سنگین  گلویم  نشود  مختصری

یار خوبم به دلم چنگ نزن بهر خدا

دامنت خیر و خوشی باشد و نیکی  ببری           

   شعررا به مناسبت سی وهفتمین سال عروج ناباورانه پدر بزرگوارم سروده ام