آب از کوزه خالی نطلب

آب از کوزه ی خالی نطلب!
آب از چشمه تبدار سفالی نطلب!
در پی ساقی سرگرم سفالینه این چشمه ی خاموش نباش!
چشمه هرچند که در زمزمه شرشر خود جان دارد
تا که خاموشی تر کردن لبهای کویری شقایق با اوست
لال و تبدار و غریب است و تهی از سرشار
نطلب،آب ازین چشمه لال!
سر فرو برده به یک کوزه ای از جنس سفال 
پر از هیچ،پر از خاموشی
پر از خالی ناب
در میان این هیچ
در پی هیچ در این شهر پر از هیچ نباش
پی فریادگری در دل این وادی خاموش نباش
در پی زمزم و کوثر،نطلب راه و نشان از هوس آلودگی راستی موج سراب!
که سراب است، نشانی سراب
نطلب! آب ازین کوزه و این چشمه خالی نطلب!
در پی جرعه ای از جنس زلالینه ناب سحر شبنم فریادگر  بستان باش
در پی شرشر آن چشمه جوشان و خروشان پر از بانگ حماسی گر این دیوان باش
یا خود،آن چشمه شهنامه این ایوان باش
آب از کوزه خالی نطلب