دل و یاد بهار

دلم بیاد بهارمی سوزد
بیاد روزهای سریع
دلم به شیرینی چای
دود وذغال می سوزد
 ذغال غمش را می خورد
سیاه می شود
سرخ می شود
دود می شود
اشک می شود
بخند شادباش
اومی سوزد تا شاد باشی
تزاحم پارادوکسی درنسیم زمان
از سوز تا ساز
در نرم آهنگ زمانهای رفته
دلم می سوزد برای شکوفه ها
چقدر زود خورده می شوند
درصبحی آرام به سایه تیغ کوه وخورشید
زیبایی را به قشنگی میخوریم
آن گل زیبا زایایی شیرین
دلم می سوزد به نوسان ساعت
ومن به رویا
تا اخرین نوسان
دلم برای برگ می سوزد
درباد آویزان درخت است
دلم بیاد کودکان قدیم می سوزد
کودکان قدیم تکیه بر عصا
تنها در ایستگاه ابدیت
دلم به آسایشگاه می سوزد
اینجا خیال می گرید
اینجا در مرگ آرزو 
همه به جایی می رسند
اینجا یادها خشن است
ایجا سایه های جوان پریشانند
تکیه بر عصا در بارانی خود
فانوسی در باد
باد خود فراموشی
باد نخوت
روزی که سایه مرد، آفتاب نبود
یک حادثه ی نادر
یک فراموشی دلپذیر
دلم برای وجدان لحظه ها می سوزد
چون در باد فراموشی اند
بارانم به درون 
وکاروان به غروب
یادمان باشد
یادتان باشدو.........باشدها