« مقام توبه »
چراغ روشنت حسن ، چراغ هر زمانه شد
به تاریکی فرو نرفت ، چراغ هر زمانه شد
ز نوح (ع) قصه خوانده ای، بگو از آن سفینه اش
نصیحت و پند نیک تو، به مثل آن سفینه5 شد
طریق نوح(ع) زِ دشت غم،به موج غم فرو نرفت
نصیحت است ذکر نوح (ع) زصحبتت شنیده شد
طریق جهل این زمان ، کم از همان زمان نبود
نصیحت پیامبری ، ز گفته ات شنیده شد
چراغ عقل روشنت،به راه حق چه روشن است
هر آنکس این چراغ دید ، به راهت آرمیده شد
جهالت جهانیان ، به راه تو چو سد بُوَد6
بکن تو شکر حق را ،که از رهت رمیده شد
طریق جهل گمرهان ، به گوشه ی فنا شده
رواج امر و نهی حق ، به اهل حق رسیده شد
به دوره و زمان تو ، طریق بد روانه بود
زِ التجاء7 تو زِ حق ، طریق بد بریده شد
زِ نوح (ع) و آن سفینه کو،جهان پُر از تکبّراست
تکبّر از سرش بزد ، هر آنکس این شنیده شد
بگو به قوم آن بَدان ، به قهر حق فرو شدن
به قهر حق فرو نـشد ، هر آنکه در سفینه شد
بشر تو توبه گر کنی ، به پیش لطف کردگار
هزار کوه معصیت ، زِ لطف آن ندیده شد
طلوع صبح شد پدید ، بَد از میان برون کنید
که نیکی صفات ما ، طلوع این سپیده شد
نوید لطف حق شنو ، به جنّـتس مکان تو
نویدش اَر کسی شنید ،به جنت آرمیده شد
حسن تو توبه گر کنی، مقام توبه عالی است
نصوح چون که توبه کرد،ز معصیت بریده شد
٭٭٭
5- کشتی 6- باشد 7- پناه گرفتن