اسطوره ی مستور

نیلوفران معبد سرد غم انگیز دلم در انعکاس ماه
پرتست در  مهزارهای کوهسار، امشب حواس ماه
‌ لحن غروب سرخفام آفتاب، همرنگ عریانیست
پوشانده بر ویرانه های گنگ دورانها لباس ماه
میگریمت، تفسیر گیلاس شکینای ازل ،خاموش
میپیچد عطر باغهای وحشی مغرور یاس ماه
یک کهکشان، لبریز آهنگ شروع شانه های توست
میچیند از آفاق سربین، اختران خسته، داس ماه
در وهم بیدار میان خواب شیرین ابد پیداست
اسطوره ی  مستور دل آرای  شهر ناشناس ماه
سر میرود فنجان اسب انگیز  لبهایم به ساحلها
چون شیهه ای آزاد ،یکشب مینشینی، در هراس  ماه؟
.
.
.
میبوسمت! زیبای می آوای فصل محض دور عشق
لبریز گرما میشود  آغوش رویاهای من در ارتماس ماه...




سیده نسترن طالب زاده