خواب روشن

صدای پای شب، آرام می آید
و من در اضطراب صبح فردایم
خیالم خیس باران است
نگاهم غرق در مهتاب
وجودم خسته از تکرار بودن ها
صدایم گم در این غوغای ادم ها
کسی از دور می آید
گمانم دزد رویاهاست
خیالش گنج فردا زیر سر دارم
ولی افسوس میدانم
در این تاریخ تکراری
عمری بی ثمر دارم
کسی از دور می آید
به چشمم خیره و بیهوده میخندد
خیالش گشته من پروه
ز خرمنگاه دنیایم
به من بی وقفه میخندد
به زیر جامه اش، قداره می‌بندد
ز کابوسش گریزی نیست
به من میپیچد و هر دم به گوشم می‌کند نجوا
که بین ما ستیزی نیست
و من آرام میگیرم
و من آرام میمیرم
میان دست خونینش
و من باور ندارم این شب تاریک
خواب روشنی دارد...