غروب

با تو ام ای غروب غمگین
با تو که در افق باورت
نقش سنگین رفتن را ترسیم میکنی
با تو که در نهایت نزدیکی به پایان
شروعی بی نظیر را تجربه میکنی
ای که گونه ات از سیلی بی رحم زمان سرخ آبی است
غم انباشته ای در وسط سینه تنگت داری
نورهایی که در آن لحظه مرگ
می تراود از دل ابر سیاه ، درد را میفهمد
حلقه نازک آتش گونی
که از اندوه فراغ به سراغت آمد
لحظه ی تلخ سقوطی زیباست ...