کفرانه

افشا بنما، عطر خوش پیرهنت را
بر من که غریبم، بنمایان وطنت را
در حسرت  سیمرغ نشاندند، پرمرا
غم در قفسم ریخته، قاف کهنت را

***
  چون سالک معبد جنون میخندی
با لهجه ی آغشته به خون، میخندی
تعبیر تو،، بسیااار شراب انگیزست
گاهی به کم و گه به فزون میخندی

 
****
 

میبانگ اقاقیاست،لحن بدنت
آرامش محضست، چکامه ی تنت
در هستی آواز چکاوک، پیداست
موسیقی ای  از تبسم پیرهنت

****

آواز تو، کفرانه ی آیین منست
اشعار غریبانه ی  غمگین منست
در سینه ام ، آغازگر داوودیست
پایان زمستان شب آجین منست