امید

بیــا دستم بگیر زین جــــا ببر تــو

به دشت و کـوه آن صحـرا ببر تــو

بیــا دیـــگر نه هنـگام درنگ است

درونم غوغایی همچو جنگ است

بیــا دیــگر بیـا ای تــــو که شادی

نـکردی از منت دیـگر تــــو یـــادی

بیــا دیـــگر تــــو ای بــــر باد رفته

كه جـــز تو خـــاطرم از يــــاد رفته

بیـــــا ای خـــورشید صـبح امیـــد

مکن جــــــانم زیـن دوران نومیـــد

بیــا ای مـرغ زيباي سبک بــــــال

دلم گیراست برآن رو و برآن خـال