بگشای

بگشاي يکي يکتاي در
بر کلبه‌ي الوانِ ايامِ نخستين
تا که چشم بلغزانم 
                    و دست سايم
بر بغضِ شيشه‌هاي زنگارِ تاريخِ خويش
نفس را به گرمي بگيرم
و کام‌نامه‌ي ساده‌ي اولين را
                               به نشانه‌ي شيرينِ ديداري
بر غبارش 
            به صورت برم
و آواز نرم و نمايانِ دلم را
در گرماي حضورِ ميلادي ديگر 
بر ابلقِ متروکِ گذشته‌ام
                              بگذرانم
چنان که يکايکِ روزهاي آغازم