هذیان شبانه

بر آتش دل زبانه مَپْسند
 دیوانه به تازیانه مپسند
.
دل خسته ی روز و موج تکرار
یک مِی زده ی شبانه مپسند
.
ای روشنی نگاه مهتاب
مبهوت در این زمانه مپسند
.
هذیان شبانه های بیدار
نایاب ترین ترانه مپسند
.
در انجمن سخن سرایان
خون از دل و دین روانه مپسند
.
احساس غریب و حال خوش را
بازیچه و کودکانه مپسند
.
آن بارش و رگبار بهاره
این قصه و این فسانه مپسند
.
بر معتکفان دِیر مویت
دندانه ی تیز شانه مپسند
.
تا کی ببرم سخن به تشبیه
ایهام در این میانه مپسند