شده آشفته شوی..

درودها بزرگوار شاعر،
سروده ی پر از احساس شما باعث شد که درخواست نقدتون رو بی پاسخ نذارم. موارد زیر رو تقدیم می کنم:
- همانطور که عرض کردم شعرتون مملو از احساس بود و شروعش من رو یاد سروده ی دلهره از خودم انداخت که اینطوری شروع میشه:
یک دلهره ی عجیب در من گاهی
چون شعله به قامتِ نحیفِ کاهی

می افتد و از ترس به خود می لرزم
مصداقِ هراسِ مرغی از روباهی

- اوزان عروضی این سروده نواقصی دارن که بهتره با خوانش اشعار کلاسیک مخصوصا با صدای بلند و همچنین مراجعه به کتب مربوطه بر اون مسلط تر بشید.
- همچنین اصول قافیه در این سروده رعایت نشده. به عنوان مثال، قلبت و بالینت هم قافیه نیستند.
- تصاویر شاعرانه ی خوبی مشاهده میشن که امکان بیشتر شدن هم دارن.
در مجموع لذت بردم از خوانش اثر زیبای شما،
جسارت بنده رو عفو بفرمایید،
برفراز بمانید