فطرت نیک

« فطرت نيك »
آدم   اگر  از   فطرت   دیوی،  به  در   اُفتد          
 با     فطـرت آدم  ،   بتوانـد     بشـر    افتد
آدم كه  به  دنياس ، چه  راهي  بـتوان  رفت           
تا  راه  كه  رفته ، به  بشـر  بي خطر    افتد
از  برّي و بحري،كس اگر  راست  رَوَد  راه          
در  بحر  و  برس، راه  همان  بي خطر  افتد
آيا  بشر  از   فطرت  خود    هيچ      نـداند          
 كز  فطرت  نيكس ،بشري خوش سِير  افتد
نيكو نظران ، فطرت خوش  رسم  بشر  بود          
 با  فطرت  بد ،  هـر   بشري  بد  نظر   افتد
گر بد نظري،فطرت خود  را به  بدي يافت          
 از  فطرت  خود ، غافلس  آن  بد  نظر  افتد
آدم   اگر   از  فطرت  نيكش ،  شود   آگاه           
همراه   همان   فطرت  نيكش ، بشر    افتد
اي  قادر سبحان، تو  همين  نكته  بيان كن           
از  فطرت  نيكو ، بشري  خوش  سِير   افتد
آخر  ره  من ، در  ره  اين  مرحله  طي  شد         
  آدم  يك  نژادس،  به  دو   ره  رهگذر  افتد
دانا  پدري  گفت: به  فرزند  خود  از   مهر           
مِهـر   پـدرس  ،    راهنماي    پسـر      افتد
بيچارگي    آدمـي    از  جهل   و  غـرورس         
  گر  چاره  ندانست ، زِ  پا    تا   بِـسر   افتد
اينجا   حسن  از  فطرت نيكت  هنري   جو           
از  فطرت  نيكس ،كه  بشر  پُـر  هنر   افتد