خط فرمان

« خط فرمان »
ما که سر در خط  فرمان   تو داریم ، همان          
 وادی  حیرتمان    بیشترس   ،  از     دیگران
ما که بر خاک درت  جبهه  بسودیم1 ، چرا         
   تیر عشق تو همان جبهه ی2 ما  کرد   نشان
ما  که  سر  بر  درِ  درگاه   نهادیم   ،  چرا       
    سر ما  خاک  رهی گشت ، به پای   دیگران
ما   که  سِـرّ3  سخن  نور  بـپرسیم  ،  چرا         
   خون  دل بایدمان  خورد ، زِ جهل   دیگران
ما  که  در  پرتو  حُسنت ، نظر افکنده  چرا         
  پامال  هوسِ  خام   شویم ،   از       دیگران
ما  که  از  نور  بصر ، سِـرّ  تو   دانیم   چرا        
   باید   آلوده   شویم ،  از  ره  کفر    دیگران
ما که  در سینه ی خود، سِـرّ  تو داریم چرا           
 خار وخاشاک جهان، سینه ی ما کرده نشان
ما  که  بر آرزویت ،  دل  بـسپردیم     چرا          
 خون دل می خوریم از زجر4وجفای دیگران
ما که این  خاک  درت  سُرمه نمودیم ،چرا          
 سرمه ی  چشم  مرا ،خاک  زنندش  دیگران
ما  که  بر پیش  رُخت ، رخ   بنمودیم  چرا          
 رخ  ما  تیره  شد از  خاک  زِ خاک  دیگران
ای که  بر  ما  اثر  نیک   بـبخشی ، تو  چرا           
زیر چنگال  عدویم  ،  بنهی    لقمه ی   نان
نیمه شب  تیر  دعایم  به   نشان   بود  ، چرا         
 مدتی   می گذرد ، از  چه  نیاید   به    نشان
ای  رهاننده ی  تاریکی  و ظلمت   تو  چرا          
 نَـرهانیم   زِ  ظلمت ،  تو  ز  ظلمت   بِرَهان
ای شکوفنده ی هر دانه  زِ  هر  آب و گِلی           
 دانه ی  دُر5   مرا  ،   بار     شکوفا   برسان
شعشع  پرتو  روی  تو  زِ خورشید  گذشت          
 ما به امید همان  شعشعه ایم ، شعائی  برسان
ای  خدای  دو  جهان ، نیّت  ما   را   بپذیر         
  گر چه کوتاهس و  وامانده ،به منزل  برسان
ای  پدیدار نماینده ی  صبح   از   دَم   شب         
  من  به شب گُم  شده ام ،صبح امیدم  برسان
زنده سازی بشری را ، تو زِ  آبی   بی شعور       
     من  درمانده ی  بی فکر ،  شعوری   برسان
ای فروزنده ی خورشید و مَه ازقدرت خود          
  من بی قدرت و  وامانده ، زِ عُسرت6 بِرَهان
ای برازنده ی هر قدرت و هر حُسن وشعاع         
  من درمانده ی  بی حُسن ، به  نیکی  برسان
ما  زِ  مژگان  در   باغ   تو   بروبیم  ،  چرا         
  بر کَنَند این  مژه ام خلق ، تو  مژگان  برسان
ای  که ما را  بکنی  امر  به  معروف  ، چرا         
  دیگران  را نکنی  امر  به معروف  ، به  نهان
ای که از  قدرت  دستت  شکنی کوه ، چرا           
بسته  داری  همه   دستم  زِ سر  مویه   کنان
ای بشر قدرت  دستت ، بُوَد  از  فیض  خدا          
 این تعجب عجبش نیست،چه گویی به زبان
نه  حسن   پرتو  لطف  تو  نظر  دارد و بس         
   این نظر را  همه   دارند ،  تو  لطفی  برسان
٭٭٭
  1- پیشانی سائیدن   2-  پیشانی      3-  راز      4- آزار و اذیت      5- مرواريد درشت      6- نیازمندی – فقر