خیالبافی

این روزها بافنده ی خوبی شده ام
قلاب را برمیدارمو
از روی تو
از موی تو 
از لحظه های حضور تو در خلوت ذهنم
خیال می بافم...
و می آویزم به دیوار اتاق کوچک ذهنم
وجب به وجب این دیوار 
پرشده از خیال تو
و من هی باز می بافم
نمیدانم
شاید روزی همه ی این بافته ها را حراج کنم
مفت و مجانی
 بدهم به کسی که قرار است از تو 
در ذهنش خیال ببافد 
از خدایش هم باشد
چون که او هیچگاه نمیتواند
 همچو من از تو خیال ببافد
همین بافته ها را ببرد کیف کند برای خودش 
و من باز ببافم و آویزان کنم به دیوار
آخر بی خیال تو که نمی شود
پس می بافم و هی باز می بافم