سلام و درووود بیکران و عرض ادب استاد اسفندیاری گرامی ، مزین کردین با حضور و نقد صحیح و بجایی که داشتید ـ
بسیاااار متشکرم از توجه و خوانش سروده ی حقیر 🌹🌹🌹🌹
👈ویرایش شد:
چند تیشه زنی فرهاد ، ای عاشق دیـــوانه
یوسف به ته چاه است ، برخیز ازین خـــانه
چون گرگ دریدت تن ، در چاه فکندی دل
ای یوسف کنعـــانی ، باز آی بـه کاشـانه
تا کی به ره شیرین ، هی تیشه زنی فرهاد ؟
" برخیـــــــز که شیرین هم ، دلداده به بیگــانه "
از آدم از حـــــوا ، تا وامـــق و تا عَــــــذرا ..
هر جا سخن از عشق است ، وصلش شده افسانه
شیرین تو افسون شد ، با سحر مقام و جا
وقت است که باز آیی ، ای عاشق فرزانــــــــه
احساس که پوشالی ! عشق ها شده دلالی
کو عشق در این دوران ، غیر از ره میخــــانه
لعنت به دل و دلبر ، لعنت به دوچشمت یار
نفرین به تو و عشقت ، در محفل مستـــــــــانه
در غمکده ات « محزون» این درد چه شیرین است
خو کرده به تنهایی ، با یـــک ... دو .... سه پیمـــــــانه
بسيار زيبا و دلنشين بود
مزين به نقد نافذ جناب اسفندياري عزيز