قطره بارون

سر می خورد و می پیوندد به دوستانش

هرچه پایین تر می روند

گروهشان بزرگتر می شود

صدای خنده و شوخی قطره ها فضا را پر کرده است

گوش می سپارد به هیاهوی دوستانش

و غرق می شود در رویای اقیانوس

پایین پنجره گودالیست کوچک

قطره ها می پرند داخلش

و پرش می کنند از هجوم زندگی

گودال که پر می شود

می شوند جوی روان

سر می خورند روی سطح آسفالت

درخت تشنه چشم می دوزد به جوی کوچک و آه می کشد

صدای درخت قطره را از خیال بیرون کشید

تشنگی اش را مزه مزه کرد

و دلش لرزید

لحظه ای بعد جوی کج شد

سوی درخت

و فضا پر می شود از آواز رویش درخت