سه شنبه ۱۵ آبان
انسان شعری از علیرضا کافیان
از دفتر شعرناب نوع شعر سپید
ارسال شده در تاریخ جمعه ۱۱ آبان ۱۳۹۷ ۱۲:۲۷ شماره ثبت ۶۸۶۲۳
بازدید : ۵۰۷ | نظرات : ۱۰
|
آخرین اشعار ناب علیرضا کافیان
|
خیمهگاه دل را، سکوتی به مدارا نشست.
«دخترک»
با دستان سپید و کوچکش،
درز سحر را
با اشک می دوخت.
آن گاه لب به ترانه گشود
و مرا از دنیای کوچک آدم های بیسر
به دنیای اثیری کوچاند.
و تهی گاه چشمانش
یادگار قلب خورشیدم شد!
22/2/74 تهران
|
نقدها و نظرات
|
درود و بزرگوار از لطف شما سپاسگزارم. سحر انتهای تاریکیست اما خود هنوز تاریک است و درز سحر مانعی ست برای عبور که از سرگردانی «من» حاصل شده است. دخترک همان آنیمایا جنبهی مثبت روح (ناخودآگاه) «من» است که با ورود به وجدان (سکوتی به مدارا) امکان تغییر را فراهم آورده است و... | |
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.
بسیار زیبا و جالب بود