سرنوشت درخت پاییز

سرنوشت غم انگیزی را میماند درخت جوانی که خمیده ایستاده است
و تنه اش ابستن زخم هایی ست درد ناک
و منزل گاهش جنگلی زرد الود زه هجوم پاییز هایی تکراری
و روزگاری که گنجشکان میگذرانند هر سپیده دم بر شاخ و برگش و آواز تنهایی آنرا در گوش افسرده جنگلی ماوا میکنند
و خدایی در همین حوالی که نظاره گر است و سکوتی از ترس جنگلبانی پیر
وخشم جنگلی در حال مرگ از این سکوت ویرانگر

مینوازد باد در خنکای یک عصر روز پاییزی
و غروب خورشید در میان شاخه های زرد درختان
واین سرنوشت مرا میماند چو بارانی پاییزی
و چو سوز برف زمستانی

سرنوشت مرا چه کس رقم خواهد زد ؟
تقدیر مرا چه کس پایان خواهد داد ؟
دلنوشته هایی از جنس تنهایی
#مرد تنهای شب