دیوان آزادی

یکسال گذشت از مرگ پارسال
و دیشب زیر نور ماه
دردت را باز گریستم آزادی
دیرگاهیست
عکست را کوبیده ام به دیوار
در نگاه کبوتری خونین بال
پشت حصاری بلند پر از سیم های خاردار
دوستت دارم آزادی
تو را میخواهم به فریادی بلند
و دستی بر قلم
نه گرفتن جانی و
انگشت بر ماشه تفنگ
این منم نیست
ماها هستیم و بودن با خیالت
گویند که گفتن نامت راز نهفته است
ترسی ندارم از نوشتنت
اندوه من ظلم به شعار توست
به احترام پرواز با خیالت
تا فصل رهایی
به بند میکشم عاشقانه هایم را
تا انتهای این دیوان
سربلند کنم نامت را ..
..............................
از مجموعه شعر : آزادی
شاعر : عبدالله خسروی ( پسرزاگرس)