عبور خالی

و یا الله گفت و سر به زیر انداخت طی کرد این مسیر پیشِ رویش را
شکایت کرد از یاران و شکری کرد آن پروردگارِ خالقِ رنگِ سفید رویِ مویش را
که دزدیدند بی شک عابران از جیب هایش آرزویش را
که در یادش بماند حسن نیت ، خوبی آن خلق و خویش را
که زندانی شود شاد بخواند آن کتاب شاملویش را
که بمباران شد از تهمت و ویران دید کویش را
کنار و کنج عزلت بود ، دور از شادی دنیا ، که بردند اندر این دنیای پست هرجا که میشد آبرویش را
سری چرخاند ، شب بود از ازل شاید بیابد سمت و سویش را
کمی ترسید از تاریکی و خم شد زند از جوی آبی دست و رویش را
شبیه ماهی قرمز ، غمین ، بن بست دانست آخر جریان جویش را
که در حق غرق شد تا که نبیند خالی عمق سبویش را
که ناگه محو شد کردند هرجا جست و جویش را




۹۵/۶/۱۹