حبط و تکفیر

(یاودود)

حبط

 کبریت به گندم زارست ...کفر یا عجب و غرورت هم،دست...آنکه آتش زده خوبی ها را ...داشت امید که تکفیری هست ...ریشه ی کفر غرور هست و حسد ...حرص در نزد خداوند صمد ...هر کمالی زه خدا در کفه ماست...عیب از ماست ندادست به بد ...میشکستی تو مرا با سه چیز ...فقر و امراض و به اموات عزیز...بنگر از مال به پایینتره خود ...یا به بالاتره در حال تمیز ...عجب آورد برایم خسران...عجب میکرد مرا در زندان ...عجب توفیق گرفت از دستم...عجب قندیست که پوسد دندان...ای که تکفیر گناهان کردی...توبه را دین جوانان کردی....حبط یک حبس عبد در زشتیست...توبه سختست و تو آسان کردی ...)و دود(