درد هجران

تاکی  من و هجران تو هی دست در دامان تو

جان_ ما دیگر بیا تا جان کنیم قربان تو

از دیده ام خون میچکد باور نداری بنگرم

تا که بینی چشم حیران کرده ام دربان تو

شهره ی ایمان شهر زاهدان بودم اگر

ایمان همه سوزاندمی در پای ان ایمان تو

آواره و ویلان شدن این شد نصیبم عاقبت

لیلی شدن شیرین شدن شد عاقبت عنوان تو

واثق که روزی شهره ی دشت و چمن بودش نگه

همچون بیابانی شده در تایش چشمان تو