آوازه خوان

 

بخوان آوازه خوان امشب دلم تنگ است
وجودم فارغ از هر نام
نامم خالی از ننگ است
بزن تاری سه تارت را
سرم مست است
روانم رفته بر بالا 
تنم گرچه در این پست است
تو ای شوریده ی دف زن
بجنبان دست و سیلی بر رخ دف زن
اگر من خامُشم
بی خویشم و حیران
اگر من گشته ام گم اندرین آبادی ویران
شما خاموش منشینید!
بیفروزید این تاریکِ تنگ خانه را
با شور آوازی
نوای سرخوش سازی
به چنگی ،زخمه ای ،شوریده گردانید جانم را
که این سینه پر از سوز است..
و شب آبستن روز است.