فردای عشق

درجهان‌ْکمرنگ‌شدغوغای‌عشق 
نیست‌دردل‌هادگرسودای‌عشق 
مردمان سَر در گریبـانِ غم اند 
کَس‌نمی‌خواهددگرفردای‌عشق 
نیست‌اینجا قیس‌ِمجنونی‌دریغ 
تاسبـــوئی بِشکَنَد لیــلای عشق 
غنچه‌خشک‌و زردشد وامق‌کجا 
گُل کُنَد تقدیمْ بر عُـذرای عشق 
تیره‌و تار است‌دنیـائی‌که‌نیست 
چشمِ کَس‌بر قد وبر بالای‌عشق 
هست حــامی‌منتظر ، تا بشنود 
از زبانِ عاشقی ، معنـــای عشق 
گر نمــاید جلوه‌آن روی چو ماه 
دیده،روشن‌گردد ازسیمای‌عشق