راه گمشده

زِچشــم‌هایِ غمبارم‌آه‌می‌ریزد 
زِ رو عَرَق‌زِشــرمِ گــناه‌می‌ریزد 
بُوَدزیاده‌برایم‌زِلــطفِ‌تویک‌کَم 
چوشبنمی‌که‌بپایِ‌گیاه‌می‌ریزد 
کُنَداگر نظـــری بر دلِ سیاهِ من 
به‌ظلمتِ‌شب‌من‌نورِماه‌میریزد 
زِ رَه‌خـــدا،اثری‌کو،التــفاتی کن 
مــثالِ‌برفـی‌که‌روی‌راه‌می‌ریزد 
گُذر،زِغفـــلتِ‌روزهایِ بی‌فکری 
به اشـــکی‌کــــه‌،گاه‌گاه می‌ریزد 
نظـــر نمــــابه حالِ‌پُرازپشیمانی 
به‌شــرمی‌که‌ازاین‌نگاه‌می‌ریزد 
خداکندکه‌به‌حامی‌رحم‌فرماید
به‌آه‌واشـــکی‌که‌درپگاه‌می‌ریزد