صبوری

درود بر شما جناب مجنون گرامی

مثنوی شیوا و غرایی سرودید و مانند دیگر اشعارتان، روان و دلنشین است.

سرشار از تلمیح های زیبا و شیوا که جناب رفیعی و دژآگه نیز بدان اشاره کردند.

البته اندکی اشکالات هست؛ از جمله؛ علاوه بر هم قافیه نبودن مصراع های بیت آغازین که جناب دژآگه نیز بدان اشاره کردند، مصراع های این بیت نیز هم قافیه نیستند:
ولی ایوب از حق توانمند
جزای کار او شد ارزومند
در بیت بالا، قافیه گرفتار عیب ایطا شده است، زیرا، پسوند (مند) به انتهای واژه های (توان) و (آرزو) اضافه شده است و وقتی این پسوند را حذف کنیم، می بینیم که واژه های مورد اشاره، هم قافیه نیستند.

ضمنا در این مصراع نیز:
(که بیماری شود از تو عانی)
حس می کنم به جای (آنی) به معنای: (سریع؛ در یک آن؛ در یک لحظه)، سهوا (عانی) تایپ شده است؛ البته واژه ی (عانی)، در عربی اسم فاعل هست؛ به معنای: (اسیر؛ گرفتار)؛ ولی در این جا، با توجه به کاربرد شما، حس می کنم اشتباه تایپی باشد به کیفیتی که گذشت.


تیک نقد را فعال می کنم و توجه بیشتر دوستان سخن شناس را، به بیان زیباشناختی و نکته هایی پیرامون وزن و مباحث ادبی و آموزشی این مثنوی می طلبم.


سخن از کلک مجنون آمد اما
تمامی بود حرف حق دانا

کلک زیبانگارتان همواره در اوج