شعر کوردی ،داغ جوانی

زندگی نکردیم و خشک بیوم
آگر  گردیم و دیود بیوم
خاکستر بیوم و وُآ بردمان
زردی پاییز زیٍو گردَمان
جوان بیوم و زٍیوخ کُشتَمان
جوانی نکردیِم خُصه خَم کرد پیشتمان
بهار زندگیمان زیوٍ هٓات وَ سَر
سر سبزی باغ عمرمان چیو کرد و دَر
رنگِ رُخسارمان زرد و چروک بیو
غرورمان برد و میوٍمان سفید بیو
خُدای بان سَر ته خوَد شاهد بیود
لهٌ ناو زندگیم همیشه ناظر بیود 
اِرا بی رحم بیود له عدالتت 
به جز بدبختی مهٌ نَیِم
 بخشش و سخاوتت
فَرق منو اَوِ کسهَ چوه بیو  
له درگاه پُر له حاجتت
که بَش مه بیو عذاب و سزیان 
دایده اَو کسه خوشی بی پایان
خدای بخشنده حکیم و دانا..
دشمنت مه بیوم فقط له‌ِ ناوِ ای دنیا؟
هر کس بدبخت بود بنده تو نیه..
خجالت کیشید ایوشید یه کیه؟
اگر رازقی رزق گِیِشت بیه
اگر ظالمی ظلمت دی بسه 
خدای بان سر رحیم و رحمان .
بسن گیانگم لُطفت أدا کٍه
توام بزانم أو دنیا راسه
یا جِیِور ایره فرق بین شاه و گداسه