دست بی نمک

وقتی کشید ، سوی نگاهت ، دلم سرک
در آسمانِ دل ، شده آن روی ماه ، حک
گفتم که از محبّتِ من خار ، گل ، شود
با این خیالِ کهنه ، خودم  را زدم  کلک
« تَبَّتْ یَدٰا » نتیجه ی  هر  استخاره ام
یعنی بریده باد  و شود  دست بی نمک
حالا که  خاطرات تو را ، دوره می کنم
فهمیده ام ، که بوده ام آن روز ها یدک
چون سهم من نبودی و هرگز نمیشدی
لارَیبَ فیه وقطعاً و بی هیچگونه شک
من لقمه لقمه بغض، فروخورده ام ولی
هضمش نکردم و زده  در سینه ام کپک
آلوده شد ، از  این  همه زهر و نمی تپد
ای وای بر منی که به دل ، داده ام گزک