فدای قد بلند و کمند گیسویت،،،

درود بر شما جناب مجنون.

باز غزلی زیبا سرودید.
حس خوبی گرفتم از خوانش آن.
از صور خیال و آرایه های ادبی، به زیبایی استفاده نموده اید. همراه با تصویرسازی ها و تجسم های بسیار ناب؛ زیبا، و روان.

وزن شعرتان مفاعلن فعلاتن مفاعلن فع لن است؛ اما در دوبیت پایانی، مصراع های 13 و 14 و 15 شعر از وزن خارج شده اید که حتما نیاز است ویرایش شود.
1_
فدای قد بلند و کمند گیسویت 
فدای چشم سیاه و کمان ابرویت
 
تشبیه:
کمند گیسو/ کمان ابرو
مراعات نظیر: قد، گیسو، چشم، ابرو
2_
مرا چه حاجت آغوش دلبری دیگر 
که من هنوز به جایم میان بازویت 

این بیت، ارادت عاشق به معشوق و نیز استغنای عاشق از هرکسی، جز معشوق را می رساند.
3
کمین نموده پلنگی میان این بیشه 
خدا کند که نیفتد به دام، اهویت
 
مراعات نظیر بین: (کمین)، (پلنگ)، (بیشه)، (دام) و (آهو).
همراه با تصویرسازی ناب.
4
\\"به راهت ای شه من دم به دم زمین خوردم 
اشاره می کنی ام رو به بند زانویت 

زمین خوردن: کنایه از شکست و تحمل سختی.
در مصراع اول این بیت، شاعر با آوردن قید (دم به دم)، از سختی هایی که کشیده، سخن می گوید و در مصراع دوم، به توجه مخاطب خاص خود، اشاره ای زیبا دارد.
5
بیامدم که رسانم به شانه ات دستی 
قدم نمی رسد ای جان به برج و بارویت 

مراعات نظیر: شانه؛ قد، دست
برج و بارو: ترکیب عطفی. واج آرایی (تکرار حرف ب)، بر زیبایی این ترکیب افزوده است.

تصویرسازی این بیت، بسیار بسیار زیباست.
به نظرم زیباترین تصویرسازی این غزل، همین بیت است.
6
به شوق دیدن تو پر گرفته ام؛ اما 
مرا درون قفس می کنی چو تیهویت

مراعات نظیر: پر؛ قفس؛ تیهو
مصراع دوم، تشبیه.
تصویرسازی بیت نیز بسیار ناب و زیباست.
7
مرا اگر بدهی وعده پادشاهیِ جم
به تخت شاهی ام ارزد گداییِ کویت 

بیت تلمیح دارد به پادشاهی جم (جمشید)؛ اما، از وزن خارج شده است؛ که از این نظر، حتما باید ویرایش گردد.

در انتهای مصراع اول، (جم) یک هجای بلند اضافه است و مصراع دوم بیت مورد اشاره نیز از وزن خارج است.
به عنوان پیشنهاد، در صورتی که بیت مورد اشاره را به کیفیت زیر بازنویسی کنیم، وزن درست می شود:
نخواهد این دل من، پادشاهی عالم
(یا: مرا اگر بدهی، پادشاهی عالم،)
صفا کنم، بنمایم، گدایی کویت
(یا: صفا کنم؛ که نمایم، گدایی کویت)
8
تمام عمر نوشتم من از جمال و بگفت 
برو بمیر تو مجنون به پای بانویت 

در مصراع اول بیت آخر نیز، یک هجای کوتاه اضافه دارد. اگر حرف (ب) را از ابتدای فعل(بگفت)، برداریم، وزن درست می شود:

تمام عمر نوشتم، من از جمال و گفت


در کل، استعداد سرشاری دارید، به زیبایی و روانی می سرایید و با تامل بیشتر در ارکان عروضی، و تقطیع شعر، اشعارتان زیباتر نیز خواهد گردید.
بدون اغماض تکرار می کنم که از خوانش اشعارتان، حس خوب می گیرم.
روز به روز، قلمتان در اوج!