فاصله

باز این فاصله و یک دل تنگ 
بازهم پنجره ای خالی از عشق 
باز هم من؛
باز هم او که در این کوچه ی احساس رود 
و خودش را بسپارد به دلِ گمشده گی 
راه پیمودنی سخت جدایی را او 
تک و تنها برود 
ولی ای عشق بدان 
خاک این راه که رفتی همه آلوده شده 
غرق تنهایی و آغشته به اشک 
سرد سرد از دل خون 
همه جا پر ز من است 
و تو ای باد به گوشش برسان 
ضجه ام من 
بغض هذیان و غمم
که در این مقصد کور 
با تو همراه شوم با تو فریاد شوم 
با تو هستم با منی تو 
باز این فاصله و یک دل تنگ 
همه ی ثانیه ها در سکوتم خفه اند 
خفه اند خفه اند 
#فردین_علائی #هذیان #نیمایی