این شعر سپید را تقدیم استادم سید امیر موسویان میکنم نتوانستم سر قرار حاظر شوم شاید مرا ببخشد

سرزنشم نکنید

اگر کودکی کردم

جای مشتم بر روی دیوار احساس

جامانده

اگر بر گریه هایتان لبخند زد م

یا در تا ریکی قدم زدم

شب و روزم را گم کرد م

در خیابان غریبانه فریاد میزنم

لحطه سخن سکوت

و لحطه سکوت سخن ها گفتم

باور کنید شاید کودکی کردم

عاشقی رسم بد آهنگی است

فطره قطره

سیلاب سیلاب

پرواز پرنده در اوج خیال

زخم با د لی سوخته

با وقارترین احسا س در خیال خواب

یک آهنگ در متن گفتن

غریبانه نیست؟