سرخوش...

لبخند از حفظ زدم خنده ی مصنوعی نیست
بخدا اهل دلان خوب بدانند که منظورم چیست!
قهرِ مصنوعی شود آتشِ جانِ بشری
یا برو یا که بمان، این اداها از چیست؟
یادگاری بگذارم خطِ غم بر ابرو
این فقط یک خط است و میشود خوشتر زیست
صحت و سقم قضایا به درک ای مردم
بخدا خنده آخر به از صلح بشریست
خنده بر لب میزنی تا که تو دندان داری
روزگاری حسرتش بر سر خود پنداری
که چرا تر نکنم خنده به لب اجباریست!
میزنی خنده به لب حیف که در دوره بی دندانیست
نخوری حسرت خنده در زمانِ پیری
پس بخند، کامروا شو که خودش شاهکاریست

دنیا حریفی       اردیبهشت ۹۶