سیمرغ

صدای انفجار و دود و آتیش میگن عین زمون جنگ بوده هوای خشک و بی آب و پر از دود دل ابر و زمین هم سنگ بوده یه گوشه مردمی که توی آتیش دارن جون میدن و آوار میشن یه گوشه چش به راهه مادر تو مدام افسانه ها تکرار میشن سیاوش یا که سیمرغ ،ِ تو قصه یه عده قصه رو با عشق چیدن یه روزی زیر آوار پلاسکو همه سی مرغ قصه ها رو دیدن یه داغی روی قلبا موند وقتی دیدیم پروانه ها آتیش به دوشن همه فهمیدن از روزی که رفتین فرشته های ایران سرخ پوشن همیشه جنگ هست و جنگ بوده شهادت، مقصد این مردمونه همه آروم گرفتیم زیر بال اونا که اسمشون آتیش نشونه حسنا کاشف ۱۰/۱۱/۹۵