مدتیست ساکتم و ناارام
و دلم یک تمنا دارد که ز جا کنده شوم ...
شده غوغایی پر از خشم در من پیدا...
سخنان بسیارند غده ای توی گلوم....
دست گرمم انگار سرده ....
من فراموش شده ام در انجماد و سرما !!!!!!
تنم انــــــگاربه دورقلبم یـــــخ بسته
هنری نیست به قلبـــــم پیـــــدا
کــــــه مـــــراگرم کــــــند !!!!!
تو گلوم حنجره بیمار شده ...
بسکه فریادش را بلعیدم!!!!!!
در قدمهایم نیست جوهره ایمانی ...
ترس دارم که قدم از قدمی بردارم
که به هر سو بروم پرت شوم!!!!!
دورم همه پرتگاه بلند !!
من چرا کی به اینجا رسیدم !!!!!!!
این کوه چطور امده بالای سرم?
با همه سنگینی !!!!!!!
من از اون سنگ تر و بیشترم .......
من و این سنگینی ?!!!!!
من کجا جا ماندم ?!!!!!
ترس الوده وسمی کرده تنم و...
من زمین گیر و مسموم شدم !!!!
نعره ام خاموش گشته ،
فریادم بیصدا همهمه توی سرم ۰۰۰
نه تمنا نه نیاز چرا ارام شدم ؟!
چرا دنیا بی صداست ...؟
نه چراغی میزند سوسو ...
نه نگاهی اشناست..!!!!
من باید برگردم خودم و پیدا کنم...
کاش افتاب بتابد بر من...
من کجا جا ماندم؟!!!!!!
همه درها بسته همه با من قهرند ...
من کجا برگردم ...
بهتره گم باشم ....
منکه اصلا نیستم....
من قهره با من !
حتی رفته از من !
دیگه در من نیستم !!!!!
قــــــلم صـــــاف
تنهایی خویشم!
پاد زهری
غیر از تو نمی یابم. بداهه
سلام عزیز ترین.... خوبی نازگل قلم صاف مهربان
مهر و بی ریايی قلمت شعاع مهر است عزیز دل