پایان غم انگیز عشق

"پایان غم انگیزعشق"

ناله از تیشه ی فرهاد نمی آید دگر
بیستونِ عشق باناخن نمی سایددگر
مستِ شهدِعشقِ شیرین کس نمیگرددگر
مادر گیتی چو مجنونی نمی زاید دگر
ناله ای ازعشق را عاشق نمی آرد زِ دل
دل به عشق دلبری هرگز نمی خایددگر
عشق لیلارا دگر بردل نمی گیردکسی
بوالهوس راکه به دل عشقی نمی پایددگر
چشم بر راه نگاری،عاشق دل خسته ای
یا ره لیلی به صحرا را نمی پاید دگر
کس دگر از شوق دلداری نمی لرزد دلش
یا نمِ اشکی به چشمانش نمی آید دگر
ازدل کس غزلی ناب نمی آید برون
قصّه ی عشق نوشتن را نمی بایددگر
خرقه ی تزویر پوشیده دل عشّاق ما
کس نیابدعشق پاک وساده ای شایددگر
عشق شیرین را دگر شیرین نمی بیندکسی
هیچ عشقی همچوفرهادی  نمی زاید دگر
عشق را افتاده شاید از فراز واوج خود
طرح نو از عاشقی اکنون می باید دگر

 

***    ***      ***      ***        ***   ***

 

بداهه : 

چون سپیدِبرف کزدلهاخوش است

یا بلور آن تنِ عاشق کش است

آمدی خوش برسیاهی های ما

ای که فریادی ولی لب خامُش است!

 

خوش آمدگویی من به موی سپیدی که آمده وهشدار بر پایان برخی چیزها و پایان شاید فصلی را فریاد می زند!

شنیدم!!! و خوش دارمت که نشان از افزایش تجربه ای!