پير عشق

سلام و عرض ادب برادر بزرگوارم
زیبا سرودید و بر دل نشست.
جسارتاً عرائضی را تقدیم حضرتتان می کنم:
شعر حاضر غزلی ست در وزن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن که با استفاده از اختیارات وزنی شاعری ، سه وزن دیگر از آن استخراج می شود:
فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فع لن(یا فاعل)
فعلاتن فعلاتن فعلاتن فع لن(یا فاعل)
دست شاعر در انتخاب وزن به نسبت اوزان دیگر بازتر بوده و حضرت عالی به خوبی از عهده وزن بر آمدید که نشان از توانایی حضرتتان است.
مصراع اول از مطلع شعر بسیار زیباست و بسیار بر دل می نشیند.
مصراع دوم از مطلع شعر گرچه معنای بسیار زیبایی دارد اما دچار ضعف تألیف شده.سینه محبَسِ نفس است و نه محبوس.اگر فارق از وزن می فرمودید که حبس در سینه کن که تبعیدی نای تو منم ، مشکل حل میشد.
قطعاً خود به اهمیت مطلع شعر بیش از حقیر واقف هستید.

همچنین در دو بیت پایانی پس از «اما» از حرف «که» استفاده کردید.چنین بهره ای تنها برای پر کردن وزن بوده و ابیات را دچار ضعف تألیف کرده است.حیف است هنرنمایی تان زیر سایه چنین مسأله کوچکی برود.

غزلتان بسیار دلنشین است و حیفم آمد که بی تفاوت از کنار این مسائل بگذرم.
عرائض حقیر نظر شخصی است و حق دفاع برای صاحب اثر محفوظ.
عفو بفرمایید.