رنگ بی کسی

رنگ بی کسی حجم تنم 
چه بی گناه مقابلت
رنگ باخت
گفتم سلام
گفتی سلامت بر باد 
برنده بود عطر نفس هایت
غریبه نبودی 
ولی در آغوشت آشنایی ندیدم 
چه بی ریاست چشمانم 
چه نادان ست آهنگ دلم 
چه اسیر است صفات ابلهانه ام
فروختم گوهر خویش را به نامردی 
فاصله ها لبریز شد
اگرعشق بود!
هراس مرزبان خط می خورد 
از آئین گم شدن
چقدر رنگ بی کسی
برایم برازنده ست
تو با کلاغان پرقیل وقال هم نوشی 
و من ،چوب سرد نگاهت را
در میان شعله های انتظار 
به آغوش می کشم
دل طغیان زده ام
در لحظه های بی کسی
آه می کشد!
فریاد می زنم: 
قصه ی جنگ سیاهم 
خاموش !خاموش!

_______________