بايدشكافت اين ترديدنانجيب (تقديمي به جناب مهردادبهارعزيز)

تهي شده سينه ازمهروعاطفه

انگار فردايمان پُرازديروزهاست

دريغا كه هرروز ، چين وُ واچين ديگريست

گاه با بهت مينگرم

به افكار ناخلف !

غافل شديم ، ازآن كه بادرد ، پنجه نرم ميكند

وما، درهياهو، با قلم

هرروزمان روبه ابتذال ميبريم

نهراسيم زدرد خود !

يا ازمرگ خود !

فواره اي كه هرچه به اوج رود

سرنگون ، با گِل وُ لاي همنشين شود

كي ميشودباورم يقين

كه اين روز پرفروغ،  پت پت كنان به پايان خودرسد

وكوله بارِ آن

شايد ، سياه شبِ ديگريست

قلم رها شود ازشعروُدرهم ميشكند

واين سد استوار، آوارميشود

وامصيبتا ، ازين تفكر پوسيده كه بوي تعفن گرفته است

بايدشكافت اين ترديدنانجيب

وقتي بذر سمي درآن نموكند

غافل ، ميوه هاي كالِ وتلخ درش لخته ميشود

كه دگر، خريدارش نيست!