بیوفایی میکِشم زین خلق و از جانان چرا
چشمِ من باشد به راهش هجرِبی پایان چرا
نقش چون بست ازازل نامش دراین دل تاابد
خود رسانَد مرهمش را شِکوه از درمان چرا
مرغِ دل سر داده با آواز خوش در سینه ام
کان دلارا میرسد غم نزدِ من مهمان چرا
میرساند خوش صبا پیغامِ گل در گوشِ یار
کاین تطاول گشت پایان درتبِ هجران چرا
گر پگاهی اشکِ شادی دیده ای در چشمِ گل
از وصالت بوده باشد بلبلا پژمان چرا
تهنیت یعقوب چون یوسف به نزدت میرسد
نرگست شاداب بادا اشک چون باران چرا
باده ای گر شد بمن از لطفِ ساقی مرحمت
خنده ها بر دل نشانَد دیده ام گریان چرا
گل فشانَد زاهدی با نظمِ خود در راهِ یار
خوش بُوَد ایّامِ باقی غصّه وحرمان چرا
جالب و زیباست