گنجشک تنها

مرا که میخواستم نوکی بزنم به خوشبختی
بالهای کوچکم را چیدند
پاهایم را به بند کشیدند
آوازهایم، تداعی رنج است
و هرچه میپرم
هرچه میخوانم
هرچه بال بال میزنم
فقط رنج است
مرا محکم در آغوش بگیر
تو مرز بین بودن و نبودن منی
دور میشوی و بندها محکمتر میشوند
رنج ها بزرگتر


درود
بسیارزیبا وبااحساس بود
احسنت

سلام زیبا بود

تو مرز بین بودن و نبودن منی

درود بر شما

سلام و درود بر شما بزرگوار
کماکان موفق و موید منصور باشید
به سروده ی ( گلو بند ) سری بزنید
ممنونم