پاییز زودتر به عاشقان میرسد

بگذار بگویند
که پیر است و خزان
قبل پاییز
گرفتست از او
برگ سبزش،خوشی اش
زندگیش را...
آنها که نمیدانند
مرا سالی نیست...
و این پیری و زردی تنها
از درد فراق و دوریست
از همان بلبل خوش خوان
که بهاری آمد
و مرا بوی خوشش،آوازش
عاشقِ بودن و روییدن کرد...
.
.
ناگهان
جفتی یافت...
پرگشودند و برفتند از من...
و دلم تنها شد...
.
.
این است همه زردی من
این است خزانی که به جانم افتاد....