شاهرگ

در من زنی
هر شب
شاهرگش را می زند
و از پشت بام هوس
پائین می افتد

مثل ستاره ای
که خودش را
به مردن زده
تا عریانی ماه را نبیند

کسی می خندد
و می خندد
آنقدر که
غش میکند
روی دیوارِ مهربانی
تا رهگذران
افکار اتو نشده خود را
به آن بیاویزند

خدا کند امشب
نه ماه باشد ، نه ستاره
و نه کسی
که از روی لباسم بگذرد
ابر باشد و باران
من باشم
و چشمی
که باز خواهد ماند.

#محسن_افشارنادری