حرف هایت ترسو بودند

درود نازنین بانوی ادیبم
دلنوشته ای زیبا وبا احساس بود که
برای شعرشدن هنوز جای کارداره ونیازمند ویرایش
جسارتتون رو برای نوشتن حرف دلتون می ستایم اما
باید اینارو کمی درپرده دتر
وهمان طور که استادبزرگوارم احمدی زاده گفتم با تصویرسازی بیشتر می اوردید
که ان شاالله باتلاش بیشتر بهترمیشید مطمانم
شعرتون حالت رواییوداستان گونه به خودش گرفته بود وخیلی
راحت وصمیمی انگارداشتید حرف می زدید که البته این بدنیست ونبایدناامیدشید
فقط باید شعر سپید بیشترمطالعه کنی دبنویسید وتمرین کنید مطمانن پیشرفت خواهید کرد
اولش خوب شروع شده بود بدنبود ولی درادامه دیگه خراب شد بخصوص دراین قسمت
فکر کردم میتوانم به تو اعتماد کنم


اما امان از فکر های پوچ و توخالی


در پشت شوخی هایت حرف دلت بود


ولی من نفهمیدم و به انها خندیدم
این قسمت انگاریه داستان رو دارید تعریف می کردید
خیلی کوتاهتر میشد همین شعر و ویرایش کرد باحذف اضافات
بدین صورت
حرف هایت ترسو بودند "


تو خطای بزرگی مرتکب شده ایی


ترسی در دل من سر باز کرده


از پیش رفتن به سمت جلو


تو تمرین حقه بازی هایت را


در خانه دل من انجام دادی


و با هر ضربه ایی که به دیواره های دل من میزدی


وجود مرا از بن لرزاندی

حالا امید به یاس تبدیل شده در من


این تن خسته را به کجا ببرم


که تو از خانه محبت راندی اش


همه ی درها در اینجا بسته است


کسی شاه کلید در دست ندارد ؟


از تو دلگیرم

اما در من بیدی نیست


که با باد نحیف تو بلرزد


درختی که در من است


از جنس شجاعت است


و من با یک میوه خراب


تبر در دست نمی گیرم


تو را به خیر و ما را به سلامت


که در خانه پاکی

غبار جایی ندارد

اون قسمت وسطش کلن لازم نبود وحذفش کردم
یه جاهایی هم یه کم دستکاری شد
امیدوارم که جسارتمو ببخشی خواهرخوبم
فقط پیشنهاد بود وازجهت همفکری