بخاک بازگشتم

بخاک باز گشتم

از خاک آمده بودم بخاک باز گشتم
بر سنگ سر چو نهادم تهی ز ناز گشتم

چشمم بخاک سیه شد جوال بی منت
جسم از بهانه بری شد جدا ز آز گشتم

پوسیده شد قفس استخوانی ام ؟ روحم
بگشود پر به ثریا و بی نیاز گشتم

با قدسیان همه شب در قرارگاه فلک
خواندم کتاب خرد را و سر فراز گشتم

پاشید عطر گل یاس بر سرای وجود
دیدم که زنده ام و جامه دار راز گشتم

پرسیدم از همه ی ساکنان ملک و ملک
گفتند تبرئه ام ، عاری از گداز گشتم

در بیکران که زمین همتراز ذرات است
من هم مثال همه ذره از مجاز گشتم
پیرنظر " سلیم