تارِک دنیا

سلام استاد زاهدی بزرگوار درود بر شما و قلم بسیار خوبتان ایام ماه مبارک رمضان مهمانی خدا به کامتان باد

یه عمری عاشقت بودم


برا اثبات فرصت نیست


تو اینجایی منم هستم


ولی انگار قسمت نیست


درود استادبزرگوارم
بسیارزیبا ومتعهدانه وحکیمانه قلم زدید
احسنت

درود بزرگوار
آموزنده و زیباست

بی خیال ازدیگران خوش آرمیدن نارواست............درودبزرگوار

درود برشماجناب زاهدی بزرگوار .بسیار زیباست

درود بر استاد زاهدی بزرگوار

آنقدر انسانها در خود غرق شده اند که صدای خود را هم نمی شنوند در این دنیا به خود مشغول شدن تاری است بر قلبی که تنیده می شود که نخست خودِ آدمی را پیله می کند فریادها دیگر توان پاره شدن آن را ندارد مگر خود انسان از پیله خود به در آید و پروانه ای شود و خود را پرواز دهد و رها .

شعر زیبایتان بسیار آموزنده و پرمعنا بود
کاش گوشهایی باشد برای آموختن
سپاس

با سلام جناب زاهدی بسیار عالی سروده اید موفق باشی

درودبرشما
جناب زاهدی
زیبابود
مشتاق دوباره خواندنت می مانم

سلام و درود بزرگوار برادر خوبم
به موقع به مهمانیتان آمدم
موفق و موید باسید