عشق و سرمستی

سلام
رباعی اول تان خوب و زیباست اما دومی کمی ایراد دارد مثلا به خاطر ایجاد سکته در پایان مصاریع اینگونه اگر باشد بهتر است :
گویند مرا باده پرستی است خطا
میخانه شدن در می و مستی است خطا
...
مستی نه فقط خلقت هستی است خطا
اما در مصراع دوم میخانه شدن صحیح نیست چون میخانه محل و مکان است و نمی تواند به آدمی اطلاق شود
در مصراع سوم نیز وزن به هم خورده است :
دل گفت و چه خوش گفت گر این چنین است
مثلا :
دل گفت و چه خوش گفت که بر این منوال
موفق باشید