آسمان کبود بی باور

تقدیم به ستاره مشرقی عزیز و تمام دلتنگی هایش

ما که از مسیر رحمت باران

عریانی تمام واژه های مصلوب را

گریسته ایم.

ودستمان خالی تر از ستیغ (الحَک )است

بر سنگ نوشته های باستان

بگذار ؛ هیوا !

ما که رفتیم،بنشین زیر این آسمان کبود بی باور

هی گلیم گلایه و گریه بباف!

شاید از ازدحام اینهمه ((ستاره ))

آخرین ترانه هایت را

رصد کنی!

حالا؛

ما مانده ایم و دلتنگی هایمان با باد

و انتظار بلورین آب

از چشمه های خشک بدون اشک

ها !ای شب سیاهِ پُر از امید

ما همچنان ز بام گلین خویش

در انتظار بارش باران نشسته ایم.

                                       هنگام غروب آفتاب شهرکرد 29/8/89

                                           از مجموعه ی : هیوا در باد

***1. الحَک : نام کوهی است در شهرستان ایذه ی خوزستان که در دل این کوه (اشکفت سلمان ) یا ( غار سلمان ) وجود دارد و کتیبه ای از دوران اعیلامی به خط میخی و  تصویر ی از هانی همراه همسر و فرزندش بر بالای این غار نقش بسته است . اما باید ذکر کنم که رویش این کوه بسیار کم ومانند دیگر کوه های منطقه نیست و اصلا درخت بلوط و دیگر روئیدنی های معروفی که خاص مناطق بختیاری است در آن یافت نمی شود . ولی چشمه و آب زلالی از دل این کوه بیرون می آید.