دروغ نمی گویم

انتظار این که یک روز یکی در خانه ات را بزند -از قضا آن که دوستش داری- و تو را به مهمانی باران و بوسه بخواند رویا نیست دیر یا زود آن روز می رسد اما اما عزیزک تنهای بی رویای من! پشت در اگر جز من کسی بود فراموش کن این شعر را انتظار را، باران را، و بوسه را از قضا من دوستت دارم دوستت دارم و زنگ این خانه را هر روز تو می زنی به باران و بوسه قسم دروغ نمی گویم.